ಆಗಾಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡುತ್ತ ಒಬ್ಬ ಗೆಳೆಯನ ಹತ್ರ ಹೇಳಿದ್ದೆ,
ನಾನು ಪ್ರಾಯಶಃ ಗರ್ಭಿಣಿ ಇರಬೇಕು ಅದಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಪದೇ ಪದೇ ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವು ಬರುತ್ತಿದೆ ಎಂದು,
ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗೋ ಹಾಗಿದ್ರೆ, ಎಲ್ಲಿ ನರ್ಸ್ ಮತ್ತು ಡಾಕ್ಟರ್ ಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿರ್ತಾರೋ, ಅಲ್ಲೇ ಅಡ್ಮಿಟ್
ಆಗು, ಅಂತ.
ಜೂಲೈ ೩೧ ... ನನ್ನ cancer surgery ಆದ ದಿನ, ಸರಿಯಾಗಿ ೧೬ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ಅಸಾಧ್ಯ De Hydration ಇಂದ ನಿದ್ದೆ ಇಲ್ಲದೆ ಒದ್ದಾಡಿದೆ, ಬೆಳಕಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಚಳಿ ಜ್ವರ ಶುರವಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರ ಬಲವಂತದ ಮೇರೆಗೆ ಕ್ಯಾಬ್ ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಷ್ಟೆ ನೆನಪು...
ಆಗಾಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಅಪ್ಸರೆ, ಮೇನಕೆಯರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಔಷದಿ, ನನ್ನ ಬಲಗಡೆ ನೇತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನೀರಿನ ಚೀಲಕ್ಕೆ, ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮೂಲಕ ಮದಿರೆಯ ಮದವೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟರೆ, ಮತ್ತೆ ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಒಂದು ವಾರದ ನಂತರ ವಾರ್ಡಿಗೆ ಶಿಫ್ಟ್ ಆದೆ, ಔಷದಿಯ ಅಸಾಧ್ಯ ಮಂಪರು, ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದದ್ದೇ ಬಡಬಡಿಸುತ್ತ, ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಲು ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಜನ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವ ಸೋಜಿಗ !
ಯಾರು ಏನು ಹೇಳಿದರು ಕೇಳಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ, ನನಗ್ಯಾಕೋ ಡೌಟ್ ಶುರುವಾಯ್ತು, ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀನಾ !!
ಎಷ್ಟು ಸೈಲೆಂಟ್ ಆಗಿದೆ, ಆಗಾಗ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿಕ್ಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವ ದೇವಲೋಕದ ಸುಂದರಿಯರು, ನನ್ನ ಕ್ಷೇಮ ಸಮಾಚಾರವನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಲು ಬರುವ ಬಿಳಿ ಕೋಟ್ ಧರಿಸಿರುವ ಡ್ಯೂಟಿ ದೇವರು, ಅವರ ಸುತ್ತ ನಿಲ್ಲುವ ದೇವಲೋಕದ ಬೆಡಗಿಯರು ... ವಾಹ್ !! ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ ಪ್ರಪಂಚವಿದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಏಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ !
ಆಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ನೋಡಿ .... ನಾನು ಬದುಕಿದ್ದು ಹೆಣದಂತಿರುವ ಸ್ಥಿತಿ,
ಕೈ ಕಾಲು ನೋಡಿಕೊಂಡೆ, ಮೂಳೆಯ ಮೇಲೊಂದು ಚರ್ಮ ಹೊದ್ದಿಸಿದಂತಿತ್ತು .. ಮುಖ ಮುಟ್ಟಿಕೊಂಡರೆ ...ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದ್ದ ಮೀಸೆ ಗಡ್ಡ, ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಗೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದರೆ ಸರ್ಕಾರದ
ಪಂಚ ವಾರ್ಷಿಕ ಯೋಜನೆಯಂತೆ ತಯ್ಯಾರ್ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು, ಎಷ್ಟೋ ಶತಮಾನದಿಂದ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದ್ದಿದ್ದೇನೆ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿತ್ತು.
ನನ್ನ ಹಿಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಚರ್ಮವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ... ಕೂತರೆ ಅಥವಾ ಮಲಗಿದರೆ, ಯಾರೋ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಸುಣ್ಣ ಅಥವಾ ಮೆಣಸಿನ ಪುಡಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತಿತ್ತು...
ದೇಹದ ನೋವು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಾಕದಂತೆ ಬದುಕುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇತ್ತು ...
